Η Ισαβέλλα Θεοτόκη, γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1760, από πατέρα Κερκυραίο, του περίφημου κλάδου Θεοτόκη-Καλοκαρδιάρη και μητέρα βενετσιάνα, την Κοντέσσα Nicoletta de Vejia. Ο πατέρας της ασχολήθηκε προσωπικά με την μόρφωση της κόρης του, επιλέγοντας αξιόλογους δασκάλους οι οποίοι της έμαθαν μεταξύ άλλων, ιταλικά, γαλλικά, λατινικά και αρχαία ελληνικά.
Σε ηλικία 16 ετών, μετά από μεσολάβηση της οικογένειάς της, παντρεύτηκε τον μεσήλικα αξιωματικό του ναυτικού και έπειτα γνωστό συγγραφέα ιστορικών πραγματειών Carlo Antonio Marin (1745-1815) από την Βενετία. Απέκτησαν ένα γιο, μετά τη γέννηση του οποίου αποφάσισαν να μετακομίσουν στη Βενετία. Η Ισαβέλλα δεν θα επιστρέψει ξανά στη γενέτειρά της, αλλά θα φροντίσει να την κρατήσει ζωντανή στη σκέψη της και να στηρίξει με τον τρόπο της κάθε αγώνα προς επιδίωξη της ελευθερίας των Επτανήσιων.
Το 1796, έχοντας χωρίσει από τον πρώτο της σύζυγο, θα παντρευτεί τον Giovanni Battista IV Giuseppe Albrizzi, με τον οποίο θα αποκτήσει έναν ακόμη γιο. Ο δεύτερος σύζυγός της, θαυμάζει ιδιαίτερα την έντονη προσωπικότητα της Ισαβέλλας και στηρίζει τις συναντήσεις που διοργανώνει πλέον στo Palazzo Albrizzi.
Εκείνο τον καιρό, η Βενετία, αποτελεί σημαντικό κέντρο της ευρωπαϊκής πολιτιστικής, κοινωνικής και καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Η Ισαβέλλα σύντομα αναδεικνύεται σε χαρισματική οικοδέσποινα. Το σπίτι της γίνεται στέκι για ανθρώπους του πνεύματος: συζητούν τα νέα ρεύματα και τις ιδέες που φέρνει η Γαλλική Επανάσταση ενώ η ίδια διακρίνεται για την πλατιά της μόρφωση, το χιούμορ, την οξύνοια και την αμεσότητα που έχει με το κοινό της, τόσο ως οικοδέσποινα όσο και ως συγγραφέας. Στο φιλολογικό της σαλόνι συρρέουν προσωπικότητες από όλη την Ευρώπη όπως ο Ugo Foscolo, ο Antonio Canova, η Madame de Staël, ο Γκαίτε, ο λόρδος Βύρωνας, ο Chateubriand, ο Sir Walter Scott, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Ανδρέας Μουστοξύδης και ο Mario Pieri.
Μετά τη διάλυση της Δημοκρατίας της Βενετίας (1797) ταξίδεψε για καιρό σε άλλες πόλεις της Ιταλίας αλλά και στο Παρίσι, όπου επίσης διοργάνωσε φιλολογικές συναντήσεις με ανθρώπους που μοιράζονταν τις προοδευτικές της ιδέες.
Ο θάνατός της το 1836 βύθισε σε πένθος τον πνευματικό κόσμο της Ιταλίας.
“Σε πολλά έθνη συμβαίνουν έριδες και υπάρχει διχόνοια […] σε κανένα όμως, δεν γίνονται τόσες θυσίες για την ελευθερία”
Τα φιλολογικά σαλόνια της εποχής ήταν χώροι στους οποίους οι μορφωμένες γυναίκες της καλής κοινωνίας μπορούσαν να κοινωνικοποιηθούν μετέχοντας στον κόσμο των γραμμάτων και των τεχνών. Στο περιβάλλον αυτό, γυναίκες ποιήτριες, συγγραφείς, μοιράζονταν το έργο τους ενώ ταυτόχρονα τους δινόταν η ευκαιρία να εκτεθούν στην κριτική των ομότεχνών τους και να βρουν ένα δίκτυο φιλικό και υποστηρικτικό. Η Ισαβέλλα Θεοτόκη απέκτησε μεγάλη φήμη ως οικοδέσποινα για τις υψηλού πνευματικού επιπέδου συναθροίσεις που φιλοξενούσε στο salon της. Έγινε γνωστή και πέρα από τα σύνορα της Ιταλίας ωθώντας πολλούς ανθρώπους των γραμμάτων να ταξιδέψουν στην Ιταλία για να τη γνωρίσουν και να συμμετάσχουν στη λέσχη της. Λέγεται ότι στο σαλόνι της μπορούσε να ακούσει κανείς ταυτόχρονα συζητήσεις σε 20 γλώσσες και τοπικές διαλέκτους. Η Ισαβέλλα Θεοτόκη, μιλά συχνά στους καλεσμένους της για την Ελλάδα. Ανασύρει στη μνήμη της τον ήλιο και την όμορφη φύση της γενέτειρά της, της Κέρκυρας, και μιλά γεμάτη περηφάνια για τους σπουδαίους ποιητές και συγγραφείς της Ελλάδας. Όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας επισκέπτεται την Ιταλία (1819) ως Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, δεν παραλείπει να περάσει χρόνο με την ίδια και τους καλεσμένους της, μεταξύ των οποίων ήταν και ο καλός του φίλος Ανδρέας Μουστοξύδης. Οι φιλίες που δημιουργεί ο Καποδίστριας στο φιλολογικό σαλόνι της Ισαβέλλας με σημαντικές προσωπικότητες της Ευρώπης, θα αποτελέσουν μέρος ενός δικτύου γνωριμιών που θα αποβούν χρήσιμες για την εξέλιξη της ελληνικής υπόθεσης της ανεξαρτησίας. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, επικοινωνεί δι’ αλληλογραφίας με την περίφημη salonnière της Ιταλίας. Συχνή θαμώνας στο σαλόνι της Ισαβέλλας ήταν και η ξαδέλφη της Μαρία Πετρεττίνη (1772-1851), αγαπημένη του Μάριο Πιέρη. Η Μαρία ήταν μορφωμένη, έξυπνη και κοινωνική, με προοδευτική σκέψη και πολυγραφότατη.
