Η Έλενα Αρμένη-Mocenigo, κόρη του ιατρού και Γραμματέα της Ιονίου Βουλής Ιωάννη Αρμένη (1753-1837) και της ενετής Regina-Vasilikia Falier-Αρμένη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Η οικογένειά της φρόντισε για τη μόρφωσή της. Μεγαλώνοντας, και όταν πια εγκαταστάθηκε στη Βενετία, βρήκε ενδιαφέρον στα φιλολογικά σαλόνια της εποχής και στη συντροφιά κοριτσιών που είχαν αντίστοιχη καλλιέργεια με τη δική της, όπως η Ισαβέλλα Θεοτόκη και η Μαρία Πετρεττίνη με τις οποίες δημιούργησε και ισχυρή φιλία. Η ίδια διακρινόταν για την ομορφιά και την εξυπνάδα της.
Ο πρώτος της γάμος, μια «ένωση κατά συνθήκη», έληξε σύντομα καθώς, ο σύζυγός της δεν ταίριαζε με τα ιδεώδη και την καλλιέργειά της.
Η ίδρυση της Επτανήσου Πολιτείας και η συνεπακόλουθη άφιξη του Κόμη Giorgio Mocenigo στα Επτάνησα, επηρεάζει και την προσωπική ζωή της νεαρής Κερκυραίας. Ο Ζακυνθινός κόμης Mocenigo, ως πληρεξούσιος της Τσαρικής Ρωσίας γίνεται η κινητήριος δύναμη στο μικρό νεοσύστατο κράτος. Διορίζει μάλιστα τον νεαρότατο τότε Ιωάννη Καποδίστρια στη θέση του Γραμματέα των Εσωτερικών. Όμως η διάλυση της Επτανήσου το 1807 θα αναγκάσει τον Μocenigo να φύγει για τη Βενετία, όπου θα αναλάβει καθήκοντα πρέσβη της Ρωσίας. Συνοδεύεται όμως πλέον από τη νεαρή του σύζυγο Έλενα Αρμένη, την οποία παντρεύτηκε στην Κέρκυρα, πριν την αναχώρησή τους.
Από την Ιταλία, η Έλενα παρακολουθεί μαζί με τον σύζυγό της τις εξελίξεις στα Επτάνησα και την πορεία του Αγώνα για την απελευθέρωση των Ελλήνων. Διατηρεί επαφές με τις παιδικές της φίλες, Ισαβέλλα Θεοτόκη η οποία κι εκείνη πλέον ζει στη Βενετία, και Μαρία Πετρεττίνη, τους Κερκυραίους Μάριο Πιέρη και Ανδρέα Μουστοξύδη, ενώ θα επηρεαστεί βαθιά από τη δράση και την προσφορά του Ιωάννη Καποδίστρια. Την συγκινεί ιδιαίτερα η μοίρα των απροστάτευτων ορφανών ελληνόπουλων που καταφθάνουν στην Ιταλία από την εξεγερμένη Ελλάδα, για αυτό το λόγο, αποφασίζει να καταθέτει κάθε χρόνο 200 ισπανικά τάλληρα στο ταμείο που ίδρυσε ο Ι. Καποδίστριας στην Ιταλία με σκοπό την περίθαλψη και μόρφωσή τους.
Το μεγαλείο της φιλανθρωπικής της δραστηριότητας ολοκληρώθηκε με την απόφασή της να προσφέρει την τεράστια περιουσία της για την ανάπτυξη της εκπαίδευσης και τη στήριξη των ελληνόπαιδων, κυρίως των νεαρών Κερκυραίων. Με τη διαθήκη της, προσφέρει 30.000 ιταλικές λίρες υπέρ της ελληνικής εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου (Βενετία), 10.000 ιταλικές λίρες υπέρ του Ελληνικού Φροντιστηρίου-Κολλεγίου Φλαγγίνη (Βενετία) και ένα σπουδαίο κληροδότημα στη γενέτειρά της, την Κέρκυρα, το λεγόμενο Μοτσενίγειο Κληροδότημα, για εκπαιδευτικές υποτροφίες απόρων νέων σε ελβετικά εκπαιδευτήρια και για τη συνέχιση των σπουδών τους, εφόσον το επιθυμούν, σε εκπαιδευτικά ιδρύματα της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Αγγλίας, προκειμένου οι νέοι αυτοί να προσφέρουν αργότερα τις υπηρεσίες τους στην ιδιαίτερή τους πατρίδα.
Χάρη σε αυτό το κληροδότημα, σπούδασαν σε αξιόλογα ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια εκατοντάδες νέοι Κερκυραίοι που διέπρεψαν στην πολιτική, τις επιστήμες, τις τέχνες και τα γράμματα. Ακόμα, φρόντισε για την καταβολή των αναγκαίων κεφαλαίων για την προίκιση απόρων κοριτσιών από την Κέρκυρα.
Πέθανε στην Πάδοβα της Ιταλίας το 1840 και ετάφη στο Κοιμητήριο του Σαν Μικέλε, στη Βενετία.
